Wszyscy możemy znaleźć się w sytuacji trudnej, nietypowej. Niecodzienne widoki, cierpienia sprawia, że podejmowanie działań jest utrudnione. Emocje przenoszą się na Ratownika. Działanie pod presją czasu sprawia, że coraz bardziej stresujemy się. Nie tylko poszkodowany jest w sytuacji dyskomfortowej ale również osoby udzielające pomocy zaczynają odczuwać lęk.
Nie będąc zawodowym ratownikiem nie jesteśmy przygotowani na widok takich sytuacji. Pomocy udzielić musimy.
Pomimo odbytych szkoleń, kursów udzielając pomocy odczuwamy strach. Realna sytuacja sprawia, że myślimy coś pójdzie nie tak. Obawy takie nie mogą wziąć góry i nie możemy odstąpić od czynności. Na ogół są to bezzasadne obawy. Nie mające podstaw. Lepiej podjąć ryzyko niż odstąpić od udzielania pomocy.
Odstępując od udzielania pomocy możemy ponieść karę pozbawienia wolności do lat 3. Tak stanowi prawo.
Wypracowane sposoby przez praktyków udzielania pomocy, wypracowały pewne modele postępowań w takich sytuacjach.
Wiesz jak udzielić pomoc i jesteś w grupie ,,gapiów”, osób przyglądających, zwróć się do nich. Pewnie chcieli by chętnie udzielić pomocy lecz nie wiedzą jak. Zwróć się do jednej z tych osób. Wydając ustne polecenie do konkretnej osoby identyfikując ją. Nie może to być zwrot anonimowy. Zwróć się do tej osoby wprost patrząc jej w oczy. Na przykład: ,,pan w czarnym garniturze zadzwoni po pogotowie, pani w czerwonej bluzie przyniesie apteczkę”. Takie polecenie spowoduje, że ta osoba przestanie być anonimowa i będzie wiedziała, że zwrot jest niej. Chętnie wykona tą czynność.
Osoby, które utrudniają czynności należy ich zająć czynnościami nieistotnymi jeżeli nie ma potrzeby do zaangażowania ich do zasadnych działań. Wydać należy im stanowcze polecenie aby zajęły się nieistotnymi czynnościami np. trzymaniem środków opatrunkowych, liczeniem oddechów poszkodowanego itp. Każdy sposób dobry aby każdy miał zajęcie i nie utrudniał wykonywanych zadań.
Klasycznym błędem jest głośne uspokajanie tłumu krzycząc ,,spokój, cisza, nie krzyczeć” takie czynności spotęgują nerwową atmosferę i będzie skutek odwrotny.
Zapobieganie panice.
Zapobieganie panice jest procesem bardzo złożonym. Powstanie polega na wybuchu nagłego strachu i ciągu niekontrolowanej reakcji ludzi.
Strach powoduje nieracjonalne zachowanie. Usłyszane od osób postronnych nie mających wiedzy o zaistniałej sytuacji. Wybuch paniki może spotęgować większą ilość ofiar. Jednym z powodów mogą być przekazy negatywnych informacji o zagrożeniu nie mające żadnego uzasadnienia. Bez związku ze zdarzeniem. Powodujące przekaz do serii niekontrolowanych zachowań.
Strach przed czymś nieznanym może spowodować narastanie paniki. Należy zapobiegać powstaniu negatywnych emocji.
Można to zrobić poprzez odwrócenie uwagi od sytuacji. Przekazywać pozytywne informacje. W każdej sytuacji należy zapobiegać przekazywaniu negatywnych informacji. One właśnie mogą udzielać się i przerodzić się w prawdziwą klęskę zagrażającą również osobom udzielającym pomocy. Ważnym postępowaniem jest również pomoc emocjonalna osobom, które widziały zdarzenie i nie panują nad swoimi emocjami.